Skip to content
Menu

Blog

Nog (minimaal) 10 dagen te gaan

“U zal dit niet leuk vinden, maar uw zoon is positief getest”. Bam, onze zesjarige heeft corona. Van dat bericht moest ik gisteravond even bijkomen. Vierentwintig uur ervoor, op dinsdag, belde een leidster van de noodopvang: ‘Tygo voelt zich niet goed.’ Een half uur later had ik een rillende, bleke Tygo in de auto. Veel spierpijn, last van zijn nek, koorts. Eten en drinken kwam er sneller uit dan het erin ging. Ik maakte me eerder zorgen om de spierpijn in zijn nek, corona als oorzaak kwam niet in me op.

Een testafspraak hebben we wel gepland, maar meer ‘omdat het heurt’. Ik vroeg me af of hij überhaupt de volgende dag zonder overgeven de teststraat zou kunnen bereiken. De boodschap dat hij een sneltest zou krijgen nam hij de volgende ochtend sportief op. Hij had weer eetlust en praatjes. De koorts was weg. De spierpijn was er nog wel.

Bij een sneltest gaat het wattenstaafje niet zo ver naar binnen. In ieder neusgat werd vijf rondjes gedraaid. Door mee te tellen heeft hij meegeholpen met het onderzoek, zo vertelde Tygo later trots aan zijn vader. Tegen de coronatesters vertelde hij dat er tijdens de vorige test bijna een gat in zijn hersenen gemaakt was. Dat voelde nu niet zo. Luid lachend zwaaiden ze ons uit.

“Normaal gesproken vragen we om degene die positief getest is apart van het gezin te houden. Maar dat gaat in uw geval natuurlijk niet lukken. Hierdoor duurt de quarantaine langer.” In mijn hoofd speelt zich in razendsnel tempo de laatste dagen af. Tygo die tegen me aan in ons bed sliep, Dennis in zijn ongewassen bed. Ik heb spuug opgeruimd, zetpillen gezet, geknuffeld. Jens en Tygo samen spelend. Dennis kroelend met Tygo op de bank. Allemaal besmettingskansen. Ineens lijkt de lucht vol aerosolen te hangen. Dennis die maandag ineens niet lekker werd. De huisarts adviseerde bank- en bedrust, mogelijk een tijdelijke verstoring van het evenwichtsorgaan. Corona leek niet logisch, maar met de kennis van nu misschien toch wel?

En zo zitten we met het gezin ineens in een quarantaine die in het meest gunstige geval 10 dagen duurt. Over minder gunstige gevallen wil ik nog niet nadenken. Ook Tygo’s juf en mijn ouders zijn in quarantaine gegaan. Ik hoop echt dat zij geen klachten ontwikkelen.

Vandaag was een hectische dag. Dennis liet zich vanochtend testen en wij gingen allemaal gezellig mee. Want Dennis mag door zijn duizelingen geen auto rijden. Net voor de ingang van de teststraat kwam hij tot de ontdekking dat hij zijn legitimatiebewijs vergeten was. Dus het hele gezin weer terug naar huis, om direct erna weer terug te keren. Het bron- en contactonderzoek werd in twee keer gegaan en duurde in totaal bijna 1,5 uur. Gisteravond zijn we gestart met mensen informeren en dat ging vandaag nog door. Van de GGD hebben we ook adviezen gekregen over extra schoonmaken en wassen, dus dat komt er ook bij. Tygo is niet fit, maar ook niet zo ziek dat hij op bed of op de bank blijft liggen. Voor zover mogelijk laat ik hem zijn schoolwerk maken. Maar hij heeft ook niet de energie om hier veel aan te doen, wat resulteert in zich vervelen, ruzie maken met Jens en boos zijn op ons. En hij is simpelweg ook nog gewoon van slag van het idee dat uitgerekend hij corona heeft. Ook Jens oogt minder fit en doet vrolijk mee aan zich vervelen, rondhangen en boze buien. Keigezellig!

Na een paar uur kwam ik tot de conclusie dat mijn werk de eerste bal is die ik niet hoog kan houden. Ook dat was even schakelen in mijn hoofd, maar gelukkig zijn collega’s bereid om zaken over te pakken. Die bal kan ik even wegleggen. Ook hebben diverse mensen in de omgeving aangeboden boodschappen te willen doen, dat is heel fijn. En verder gaan we maar zien wat de komende dagen ons brengt.

Nog 10…